Reh tot 🎶📯

Een paar weken geleden schreef ik een gedicht over mijn belevenissen aan de bosrand tijdens alle uren die ik achter een bok aan zat (zie vorig blog). Ik schrijf bewust 'zat'. Dinsdagochtend in alle vroegte mocht hij vallen. 

Rond 4.45 uur vertrokken we richting jachtveld. Arjan zette mij af bij het begin van het bospad naar 'mijn' plek. Zelf reed hij door naar een volgend gebied zo'n 10 minuten verderop. Met volle bepakking loop ik richting het maïsveld. Het is voor mij echt een gelukje dat het door de nattigheid nog niet zo hoog staat. Zo kan ik het reewild nog steeds goed van afstand zien aankomen. Met mijn warmtebeeld kijk ik vanaf het pad over het veld, niets meer te zien dan twee hazen. Rustig loop ik langs de bosrand naar de plek waar ik wil zitten. 

Vorige week heb ik achter de natuurlijke camouflage van eik, riet en berk een plankje gemaakt van een oud tafeltje. Heel handig om op te zitten en zo kan ik makkelijker wisselen tussen links en rechts dan op een driepootkrukje waar ik normaal op zit. Ik zet de schietstok neer en laad mijn geweer. Terwijl ik nog een klein camouflagenetje ophang, zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. De hazen zitten al vroeg achter elkaar aan denk ik, maar nee... het is reewild! 

Ik laat het netje vallen en leg mijn geweer op de schietstok, zet de richtkijker aan en zoom in. Een geit en een bok lopen achter elkaar aan mijn kant op. De geit is al over het slootje en de bok volgt snel, ik zie duidelijk dat hij mankt met een voorpoot. Hij loopt op ongeveer 90 meter, prima afstand en geen hoge gewassen ervoor. Hij doet nog één stap en het schot is eruit. Hij ligt op de plek. Wat een ontlading! Ik pak mijn telefoon om Arjan op de hoogte te brengen, ik app 'Bok ligt!' het berichtje wordt niet verzonden... Mijn telefoon stond nog op vliegtuigstand van de nacht! 

Arjan was nog maar net uit de auto en hoorde het schot de stille ochtend verbreken. Hij komt na mijn berichtje snel mijn kant op, nadat hij mij Waidmannsheil gewenst heeft, blaast hij met de jachthoorn in het veld het signaal "Reh Tot".

Wat is het toch bijzonder en ook lastig uit te leggen wat er dan allemaal aan emoties door je heen gaat. Melancholie en ook wat droefheid om het nemen van een leven. Blijdschap omdat het goed is, na veel afwegingen en inspanning is het gelukt om de juiste bok voor het afschotplan te selecteren en te schieten.  Ontlading van opgebouwde spanning, van de voorgaande maanden en de paar minuten tot het schot. 

Wat is het ook geweldig om dit gemengde gevoel samen met Arjan te kunnen delen. Iets wat je zo moeilijk kunt uitleggen aan iemand die geen reewildbeheerder is.