Onze laatste jachtdag van 2024.

 

Vorige week kwam onverwachts een uitnodiging voor ons beiden. 'Peuterjachtje met geweer'
Dat is echt super tof.
Met slechts vijf geweren en twee drijvers met honden gaan we deze middag op pad. Hier en daar wat hoekjes en dijkjes van het veld uit doen, op zoek naar fazanten en hazen.
Een uitnodiging voor een jacht waar we allebei met geweer welkom zijn is zeldzaam.
Iets voor de afgesproken tijd zijn we bij de jachthut. Een mooie oude trekker staat klaar met een nog mooiere aanhanger erachter. Het lijkt wel een blokhut op wielen met lange banken aan de zijkanten.

Het is een heerlijk weer, koud maar droog, prima voor een middagje peuteren.
Nadat iedereen er is stappen we in de kar en worden we aan de kop van het eerste veldje gebracht.
Er worden fazanten verwacht maar er vliegen alleen merels uit de bosjes. Wild kun je wel observeren maar niet sturen.
Het tweede veldje staan nog wat oude gewassen, ideaal om je als fazant of haas te verschuilen.
Ik sta op een hoek van een kas tegen een dijk aan. Er is uitdrukkelijk vermeld dat fazanten niet boven de kas geschoten mogen worden. Je haalt ze namelijk zo lastig van het glazen dak.
Tussen het veldje en mij loopt nog een flinke sloot.
Ineens hoor ik roepen, porto! Dat betekent dat er een haas op de lopers is.
Langs de kas komt hij recht op mij af.
Ik verroer me niet. Ik zou voor het mooie 2 meter achteruit moeten, maar dan ziet het haas mij zeker staan.
Voor de sloot stopt het haas...  gaat even zitten, maar waagt dan toch de sprong richting mij. Ik hou mijn adem in, op zo'n vijf meter rent het haas mij voorbij. Ik laat hem verder weg gaan en als hij aan de voet van de dijk is beweeg ik pas, ik leg aan, zwaai mee en het schot is er uit. Het haas gaat mooi over de bol en ligt.
Yes! Mijn eerste, en ook mijn laatste haas van 2024 is binnen.
Wat is het toch prachtig als alles klopt en het lukt! Het haas gaat met een touwtje aan de achterpoten aan de buitenkant van de kar.
We doen nog een ruige dijk en wat groenbemester. De honden werken prachtig op de wind. Ook de jonge hond van 9 maanden oud laat prachtig jagen zien. Ook al heb ik geen kans deze driftjes, ik geniet intens!
Het buiten zijn, het samenspel tussen honden,  drijvers en geweren. Het is puur genieten!
Na de pauze met koffie en vers gebakken oliebollen gaan we weer verder.
Het hele seizoen zijn er geen fazantenhennen geschoten. Deze laatste jachtdag besluit de jachthouder dat wel toe te staan. Maar dan alleen hoog gedreven fazantenhen. De ervaring leert dat jonge fazanten vaak laag blijven en de oudere sneller hoog klimmen. In theorie schieten we dan alleen de wat oudere hennen.
In de volgende drift wordt er één mooi geschoten, ze ging recht de lucht in en na het schot weer recht naar beneden. Mooi om dat zo van afstand te zien gebeuren.
Het één na laatste veldje sta ik aan kop. Het is een perceel zonnebloemen, wat proefveldjes en ernaast ligt lage groenbemester. Op de scheiding van de twee velden sta ik. Vanaf de dijk pakken de drijvers de groenbemester op, er gaan al snel hazen uit, veel te ver voor mij.
De drijvers schuiven op en komen door de zonnebloemen naar de kop.
Er gaat een haas uit, komt even recht op mij af en slaat dan snel de groenbemester in.
Een klucht patrijzen rent laag over de grond dezelfde richting op. Een volgende haas komt ook weer recht op mij af, zo schiet ik ze niet graag. Ik duik weg en wacht tot het haas dichterbij is. Dan richt ik mij op en verwacht dat het haas ook de groenbemester in zal gaan. Helaas gaat hij terug in de zonnebloemen en precies tussen Arjan en mij in gaat hij er aan de kop uit. Precies waar wij allebei niet kunnen schieten, de slimmerik. Het blijft een bijzonder mooi spel!
Aan het eind van de middag hebben we een mooi gevarieerd tableau aan de kar hangen. Haas, fazantenhaan en -hen en een kraai.

We sluiten de gezellige en geslaagde dag af met een jachtbitter en bitterballen.

Dankbaar voor deze kans en deze heerlijke dag rijden we door het donker terug naar ons eigen Zeeuwse eiland.