Vossentellen

Het is 1 februari 2022, de laatste van een reeks van 4 vossentellingen dit seizoen en deze keer ga ik mee. Via de appgroep worden de tellers geregeld, we gaan altijd met minimaal 4 personen en verzamelen tegen 20.00 uur bij een van hen voor de deur. Er gaan grote zoeklichten mee die werken op de accu van de auto en ook nog wat proviand voor onderweg. 

We starten onze route in Stavenisse. Vanavond zijn er vier ploegen met tellers onderweg binnen onze Wildbeheereenheid. Voor deze tellingen is vergunning en opdracht verkregen van de Provincie respectievelijk Faunabeheereenheid Zeeland en de data zijn ook bekend bij de meldkamer van de politie. We rijden rustig het dorp uit, Arjan aan het stuur, ik ernaast gewapend met de verrekijker. Achterin zitten twee mannen met elk een zoeklicht. Ze zijn dik aangekleed want de raampjes zijn open. De lichten schijnen over het land op zoek naar oogjes... Vaak zie je snel genoeg het licht weerkaatsen in de ogen van een dier. Dan is het stoppen en snel de lichtbundel bij het dier vandaan halen om deze niet af te schrikken. De verrekijkers worden erbij gepakt en de lichtbundel gaat voorzichtig weer richting het dier om zo goed te kunnen zien of het een vos is, vaak is het ook een kat of een ree. Ogen van hazen zien we ook heel veel maar die lichten rood op, gelukkig maar anders stonden we zo vaak stil. Wat zit er toch veel haas in de polders en wat zijn ze al druk aan het rammelen. Mooi om te zien!

De vos rent weg, goed te zien hoe
het zoeklicht over het land gaat.

Als we het dorp uit rijden slaan we rechtsaf. Halverwege het wegje ziet Arjan in het licht van de auto oogjes oplichten in de slootkant. Zou het? Nu al? Het zoeklicht van de rechterman zwaait naar voren, ja dat zou goed kunnen! Snel de lichten weg en we rijden langzaam dichterbij! En daar istie hoor, zó dichtbij, zó prachtig, de vos ligt helemaal opgerold in de slootkant, schitterend! Ik probeer snel mijn telefoon te pakken om een foto te maken... we zijn er op zo'n vijf meter vandaan en ineens sjoefff weg! Te laat voor een foto helaas. Het zoeklicht volgt hem nog over het land... Wauw! Wat prachtig om dit dier van zo dichtbij te kunnen zien! Ondertussen slaat Arjan de plaats waar we deze vos zagen op. Zoals elke telling gaan ook vanavond alle zichtmeldingen die we hebben in FRS, het Fauna Registratie Systeem, ditzelfde systeem gebruiken we om elk dier wat we geschoten hebben te registreren. 

Vanavond wordt er uiteraard niet geschoten, dat mag na zonsondergang niet meer. De tellingen worden in opdracht van de Faunabeheereenheid van de provincie Zeeland uitgevoerd om zo te monitoren waar en hoeveel vossen er in Zeeland zijn en hoe hij zich ontwikkelt. De hoeveelheid vossen die we op zo'n avond tellen is niet gelijk aan wat er daadwerkelijk leeft. Er zijn avonden met maar een paar vossen maar ook avonden met meer dan 20 stuks in hetzelfde gebied. Het is belangrijk om de vos kort te houden, als ik in ons jachtveld een vos overdag tegenkom en ik heb mijn geweer bij mij zal ik altijd proberen hem te schieten. Vossen zijn grote gulzige rovers, alle bodembroeders gaan er aan, de grutto, de kievit, de fazant en de patrijs. Dat willen we niet. Een vos verzamelt ook veel wild zonder het op te eten, onderin een bouw zijn soms wel 15 of meer dode fazanten, patrijzen en andere dieren gevonden. Zeker in het broedseizoen vormen de vogels die op de grond zitten te broeden of broedziek zijn een makkelijke prooi voor de vos. Ook zijn de vossenbouwen een probleem in de dijken die ons land moeten beschermen tegen het water. 

De avond gaat rustig verder, we rijden zo alle polderwegjes en dijkjes af. In de buurt van een volgend dorp zie ik in het land wat glinsteren. We stoppen, rijden iets terug en het zoeklicht schijnt nog eens waar we de 'oogjes' zagen, helaas... deze keer is het iets in de grond wat glimt in de lichtbundel. Er zit hier in Zeeland heel veel keramiek en scherfjes in de grond als gevolg van de watersnoodramp van 1953, deze dag is dat precies 69 jaar geleden. Bijzonder om daar vandaag zo mee geconfronteerd te worden. We rijden weer verder en in de dijk voor ons lichten weer oogjes op, een kat? Of toch? Het dier sprint de dijk over en we zien zijn pluimstaart duidelijk door de lucht zwaaien. Duidelijk een vos! We rijden verder en komen zo aan de andere kant van de dijk, we lichten op waar we de vos zagen en ja hoor, daar zit hij, heel duidelijk! Nummer twee kan ook genoteerd worden. Ondertussen is het tijd voor koffie en we drinken naast de auto een lekker warm bakje, even de benen strekken is wel fijn hoor. Na de koffie zien we nog twee vossen en verder ook veel andere dieren zoals uilen, reeën en heel veel katten, die laatsten zijn ook echte rovers. Het zou voor de vogels zo mooi zijn als de eigenaar van de kat hem een flinke bel aan doen of hem binnen of in de tuin houdt.

Het was weer een mooie avond om zo als jagers met elkaar voor de natuur bezig te zijn.