Drukjacht Rheinland-Pfalz

Donderdagavond na een lange dag werken mijn jachtkleding klaar gehangen, geweer en munitie gecheckt en vroeg naar bed. Vrijdagmorgen gaat om 4.15 uur de wekker... oef wat vroeg! Snel aankleden, geweren uit de kluis en een snel bakje koffie met ontbijtkoek. We sluipen samen het slapende huis uit. Onze pubers gaan er pas over een paar uur uit. 

We ontmoeten nog twee medejagers uit de buurt op de carpoolplaats en rijden gezamenlijk richting onze oosterburen. Na een voorspoedige reis komen we rond 8.45 uur aan bij de verzamelplaats. Uit de pet van een van de jachthouders mogen we een lootje pakken. Ik pak bewust een andere kleur dan Arjan, ik wil niet te dicht bij elkaar zitten. Ik krijg plaats D2, dit blijkt een plaats in het midden van het veld te zijn.

De groepen gaan allemaal met een 'uitzetter' mee. Wij mogen achterop een pick-up plaatsnemen. We rijden met een behoorlijk vaartje, goed vasthouden en je capuchon op omdat anders je pet afwaait. Op de plaats van uitzetten moeten wij wachten totdat alle geweren buitenom geplaatst zijn. Daarna kunnen wij pas onze posten innemen. Onze plaatsen liggen in het kerngebied en op deze manier wordt dat pas verstoord als het buitenom al is afgezet. Na een tijdje in stilte te wachten en genieten van de omgeving mogen we vertrekken. In volgorde achter de uitzetter aan. Op mijn post wordt mij duidelijk aangewezen welke richting ik veilig kan schieten en we wensen elkaar Waidmannsheil. De groep loopt in stilte verder.

Het pad waarlangs ik sta

Ik overzie mijn post, langs een pad met een mooie open strook voor mij van ongeveer 4 meter breed. Daar zal het moeten gebeuren! Ik maak snel wat foto's, maak contact met mijn buurjagers en laad mijn geweer. Het is ongeveer 10.00 uur en het grote wachten is begonnen.

Omdat wij als laatsten uitgezet zijn begint de drift al snel. Na een kwartiertje hoor ik de drijvers achter mij roepen en een bel van één van de honden klingelt er lustig op los. De hond komt even bij mij kijken en rent dan weer snel de bossen in, prachtig hoe ze vol vuur en passie aan het werk zijn! Het is behoorlijk fris, dus af en toe wat bewegen om niet te verkleumen is wel nodig. Een briesje door de bomen maakt mij alert,  ik hoor wat! Ik speur mijn omgeving weer af, helaas het waren alleen vallende blaadjes of wat regendruppels. Ik ga even zitten op mijn krukje, dan kan ik ook wat beter onder de struiken door kijken.

Een ree passeert in sneltreinvaart, ook wel hoogvluchtig genoemd. In het kerngebied waar ik sta mogen alleen stilstaande vrouwelijke kalveren geschoten worden. En reewild schiet je sowieso alleen stilstaand.

De open strook voor mij
waar ik het varken schoot

Ik hoor drijvers roepen in de dichte dekking voor mij, ik zie ze niet, ze zijn duidelijk een vak verder weg. Ik ga weer staan, opletten nu! Door de bossen zie ik iets aankomen van links, een ree? Nee, een varken, een grote big of overloper. Waarschijnlijk uit een rotte, een groep zwijnen, die door de drijvers uit elkaar is gedreven. Ik leg aan, pak hem op tussen de bomen en zodra hij op het open vlak is zoek ik z'n kop, ik beweeg mee, schiet en grendel door. Het dier ligt ter plaatse, ik zie nog wat beweging maar dat is snel voorbij.

Pff wat een adrenaline, ik heb het ineens niet meer koud!

Opletten nu, misschien komen er nog meer! En ja zo'n 10 minuten later komt er weer één, iets groter dan de vorige, hij komt op dezelfde manier van links uit de bossen, ik leg aan, pak hem op en op het open stuk schiet ik. Hij slaat over de bol en rent door. Ik heb helaas geen kans voor een tweede schot omdat de dekking, zoals we de bosjes noemen, te dicht is...

Mijn buurjager kan hem arresteren met een bladschot, precies op hart en longen. Ik heb zijn onderkaak geraakt bleek later. Fijn dat hij snel binnen is en niet lang heeft moeten lijden. Waarschijnlijk heb ik teveel voor gegeven. Wij bejagen veel haas en dan moet je wel meer voorgeven. En later vertelt de jachthouder dat er in de schietbioscoop ook meer moet worden voorgegeven dan in het echt. En daar had ik laatst nog geoefend. Zo leren we elke keer weer en ik ben heel blij dat hij binnen is!

de 'overloper' die ik mocht schieten

Meer kansen krijg ik niet vandaag, wel is er nog veel te zien. Een ree blijft een tijdje vanachter een boom naar mij kijken en vertrekt dan toch maar weer snel. Later rent een ree een rondje om mij heen en houdt mij sterk in de gaten. Ik sta heel stil om haar niet meer dan nodig te verontrusten.

Mijn buurjager hoor ik schieten, ik kijk zijn richting hij schiet nog twee maal. Dan zie ik zo'n 50 meter achter hem een groot varken over de horizon lopen. Later blijkt deze 15 meter over het wegje dood te liggen. Het vrouwelijk zwijn kwam alleen, zonder biggen, en kwam recht op de jager af. Als je dan alleen maar op de grond staat met je krukje naast je moet je wel schieten! Gelukkig is hij niet aangevallen!

Om 13.30 uur is het 'Hahn im Ruhe', niet meer schieten! De drijvers komen teruggelopen en het geschoten wild wat ze vinden wordt aan het pad gelegd. Ook wordt er bij elke post genoteerd hoeveel schoten er geplaatst zijn en welk wild er ligt. Zo weten ze precies waar ze straks moeten nazoeken. Het is een kleine overloper die ik schoot, kopschot, waardoor het dier er niets meer van geweten heeft en niet heeft geleden. Zo wil ik ze allemaal wel schieten!

de 'Strecke', het tableau van deze dag
alle drijvers en jagers staan er omheen

De uitzetter komt ons weer ophalen. Noteert nauwkeurig, 2 schoten, 1 ter plaatse, 2e bij buurjager binnen. Geen nazoek op mijn post. We lopen met elkaar weer naar de auto en vertrekken naar de jacht-hut. Daar wacht een groot vuur en een pan heerlijke uiensoep en broodjes hamburger op ons. Een aantal drijvers hangen hun sokken te drogen en warmen hun blote voeten bij het vuur. De 'Strecke' wordt gelegd, hondenmannen zijn nog druk met nazoeken, stukje bij beetje wordt het wild binnen gebracht.

ik krijg mijn breuk 

Totaal 12 varkens en 3 reeën. Nog 1 varken wordt een dag later nagezocht. Men wacht tot deze zich in een wondbed heeft teruggetrokken en gaat dan met een ervaren nazoekhond op zoek. Als het dier nu opgejaagd blijft is het heel lastig en gevaarlijk om hem te stellen. Door de adrenaline van dit moment kunnen ze heel lang blijven lopen. Als het donker valt worden er op de 4 hoeken van het tableau houten fakkels aangestoken. Alle petten gaan af en zo wordt het wild dood geblazen met de jachthoorn. Signaal 'Sau tot' en 'Reh tot' klinken. Dan worden de schutters die succes hebben gehad één voor één naar voren geroepen en mogen hun breuk in ontvangst nemen. De jachthouder heeft een dennentakje op zijn pet gelegd en wenst mij Waidmannsheil, ik zeg Waidmannsdank en neem het takje over op mijn pet. Na het uitdelen van de breuken werd de jachtkoning van de dag bekend gemaakt. Onze uitzetter viel in de prijzen en mocht het kunstig gemaakte houten zwijn mee naar huis nemen. Ook kreeg hij de ludieke prijs voor het kleinste zwijn, een reep chocolade. Applaus en gelach uit de groep valt hem ten deel.

Dan klinkt jachtsignaal 'Jagd Vorbei' uit de jachthoorn. Wat bijzonder om dit zo met elkaar af te sluiten. Na een voorspoedige terugreis kijk ik terug op een prachtige en leerzame ervaring.

Dank voor deze mogelijkheid