Een ochtend aan de rand van de tarwestoppel.

Ochtendgloren vanuit de slootkant. 

Vrijdag eind van de middag komt er een appje van Arco binnen. Hebben jullie tijd morgenochtend? 5.50 uur verzamelen, we verwachten ganzen en eenden.

Date in de slootkant 😉

Natuurlijk hebben we zin en tijd, altijd prachtig om weer eens mee te kunnen! Ook onze hond Lien zal met veel plezier meegaan.
We leggen onze kleding alvast klaar en gaan op tijd naar bed.
De volgende ochtend, geweren en munitie pakken, hond mee en gaan. We zijn mooi op tijd bij de jachthouder.
Hij rijd ons voor in zijn 'buggy', volgeladen met lokkers, zijn hond zit mooi bij z'n voeten.
Het perceel graanstoppel waar we gaan zitten is maar 500 meter verderop. We zetten de lokstal op en gaan in 2 groepjes zitten.
Een ander groepje jagers zit aan een ander perceel in hetzelfde jachtveld, zo'n kilometer achter ons.
Vanuit het droge slootje kijken we richting de Westerschelde. Daar komen straks de eenden en ganzen vandaan.
Als we net zitten komt er van achter ons een buizerd op de lokkers. Het dier blijft wat verbaasd zitten tussen de ganzen die niet op hem reageren. Hij voelt zich vast beetgenomen.

Lien heeft goed gewerkt!

Niet lang nadat de roofvogel vertrokken is, komt het eerste groepje ganzen de dijk over. Ze vliegen laag en ze komen snel dichterbij. We duiken weg en ze komen prachtig over ons heen. Arjan en ik veren tegelijk omhoog, poef, poef... twee ganzen vallen als een baksteen uit de groep.

De hond is al weg, Lien brengt een grauwe gans en een Canadagans binnen. Bijzonder dat deze beide soorten in één groepje vlogen.
We hoeven niet lang te wachten op de volgende groep. Ook daar vallen weer een paar ganzen uit. Arjan schoot zelfs voor het eerst van zijn leven een 'triplet'! 

Tussen de 'groepjes'
door even relaxen

De beide honden hebben goed werk, al laat onze Lien niet veel voor de andere hond over. Ik houd ze soms even aan de lijn zodat de andere hond ook een kans krijgt.
Prachtig hoe de ganzen over het water aankomen op zoek naar eten. Als ze gaan dalen laten ze zich zó naar beneden dwarrelen en vangen zichzelf dan weer op met de wind onder de vleugels. Wat zijn het toch bijzonder mooie dieren!
Maar het zijn er wel heel veel te veel...

Als het wat lichter wordt komen er ook eenden, en niet zomaar eenden, grote wolken van wel 200 of 300 stuks. Zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien!
De meeste groepen die over komen zitten te hoog en trekken mooi door naar onze collega's. We horen hen ook veelvuldig schieten.
Een groep grauwe ganzen maakt op hoogte een cirkel over ons heen en draait weg naar de uiterste hoek van het veld. Daar gaan ze zitten eten. Hmm... dat is niet handig. Als alle ganzen in die hoek gaan vallen komen ze niet binnen schot. Een van ons loopt er met de hond heen om ze weer op te jagen.

Wat een prachtig vlees!

Terwijl hij bovenop loopt komt er weer een groepje aangevlogen. Deze blijven gewoon doorkomen, dat zijn duidelijk Canadaganzen, niet de slimste soort.
Zo hebben we een prachtige ochtend en aan het einde ligt er van beide groepen een tableau van 168 ganzen, 11 eenden een duif en een kauwtje.
Wat ganzen betreft ligt er van alles wat. Canadaganzen, grauwe ganzen, brandganzen en nijlganzen. Een prachtig gevarieerd tableau.

En er vliegt nog bijzonder veel rond, wat een wild rijk jachtgebied
Wat was het een geweldig mooie ochtend! We hebben genoten! Dankbaar voor de uitnodiging! Als je zelf geen jachtveld hebt kun je zelf niet vaak het veld in en kun je ook niemand terug vragen. Dus wij zijn extra blij met elke uitnodiging!

Na de koffie krijgen we allemaal wat wild mee naar huis.
Thuis gekomen snijden we de borsten uit de ganzen, daar gaan we weer heerlijke braadworst van maken.

Daar hoop ik binnenkort het hele proces van te fotograferen zodat jullie ook daarvan kunnen meegenieten.

De prachtige Zeeuwse boerenschuur op het erf van de jachthouder.

Lien bekijkt het tableau leggen van een afstandje.

Wat een bijzonder groot en gevarieerd tableau! En er vliegt nog zóveel rond, wat een rijk veld!

Jachtvakantiezaterdag 🐗🐗🌿🌿📯

 "Jachtvakantiezaterdag"

Zaterdag eerst maar eens een keer uitslapen, in plaats van wéér om 4 uur de wekker.
's Middags zijn we uitgenodigd bij Duitse vrienden die een uurtje verderop wonen om met hun boot te gaan varen. Heerlijk was het en wat een prachtige meren zijn er overgebleven na het winnen van bruinkool. Onze hond Anna vindt het varen eerst wat spannend maar wil wel uit de boot springen om meeuwen te vangen 😅

Zon en wind wordt ze ook wat slaperig van, net als wij. Na een goede maaltijd van de bbq kleden we ons om in jachttenue. 
We vertrekken naar het jachtveld van onze vriend, het is ook op een oude bruinkoolmijn. Een gebied wat best gevaarlijk en daarom niet zomaar toegankelijk is. Op deze oude mijn zijn alleen de wegen en paden verdicht  en dus begaanbaar. Buiten de paden kun je zomaar wegzakken en langs de meren is veel drijfzand.
Er leeft in dit rustige gebied een groep edelherten, een paar reeën en ook veel wilde zwijnen. Er is in de regio Afrikaanse varkenspest en daarom is beheer van wilde zwijnen extra belangrijk. Zo verspreiden ze niet over een groter gebied.
Onze vriend legt ons uit dat hij in verband met het moeilijk begaanbaar gebied graag wil dat we een 'kopschot' plaatsen. Een schot waarbij het varken direct op de plaats ligt. Anders dan wanneer je hart en longen raakt zoals we bij reewild gewend zijn. Zo'n schot is ook direct dodelijk maar varkens zijn taaier en kunnen dan nog gerust 100 tot 150 meter lopen. 

De kansel waar ik zit

De kansels waar wij vanavond mogen zitten staan aan de rand van het 'Wildschweinteich' zo'n 700 meter uit elkaar.
Met zo'n naam van het meer, dan moet het goedkomen toch?

'wildezwijnenmeer'

 

Op de 'kirrung' voor mijn neus is al een langere tijd gevoerd door onze vriend. Elke avond komt er een groep varkens eten, ook wel een rotte genoemd. Varkens kun je niet lokken met geluid zoals reebokken, zij schrikken juist als je lawaai maakt en zijn dan in een oogwenk allemaal weg.
Bij Arjan is al een paar keer een zwijn alleen gezien, dat is dan vaak een mannelijk stuk, een keiler. Ook zijn daar af en toe edelherten.
Spannend wat de avond gaat brengen.
Iets over half 8 zit ik gereed, bij Arjan duurt het wat langer. Hij moest eerst nog wat gevleugelde vrienden verwijderen. Wespen waren een prachtig huis aan het maken in zijn kansel. Heel mooi maar niet fijn als huisgenoten in zo'n klein en warm hokje.
We maken zoals we gewend zijn een overzichtsfoto en delen die met elkaar. Klaar voor wat komen gaat!

Voor mij zie ik al snel beweging... kijker aan, goed turen, een haas 😅
Stilte, rust, wachten... heerlijk!

20.45 uur een schot! Arjan appt al snel 'Schwein liegt im feuer!'
Ik wens hem Waidmannsheil en onze vriend stuurt Arjan een foto van de wildcamera waar het zwijn nog rechtop staat.  Hij kwam alleen, dus daarom bijna zeker een keiler. Dat zou dan Arjan z'n eerste mannelijke volwassen zwijn zijn!

Ineens zie ik rechts tussen de lage dennen wat beweging. Snel en stil mijn telefoon wegleggen en mijn geweer pakken.

Ik zet de filmopname van de richtkijker aan.
Een zwijn, een flinke, steekt het wegje over naar de kirrung gevolgd door een stuk of 10 biggen en nog een paar grote varkens.  Wat een drukte ineens! Het krioelt door elkaar. Nou zie er daar maar eens uit te schieten en dan nog de juiste ook. De biggen hebben geen streepjes meer, ze zijn wel groot genoeg om te oogsten. Toch schiet ik liever een grotere ertussenuit, maar niet de grootste leidzeug. Zij heeft als taak om de rotte te leiden en om rust in de groep te houden. Heel belangrijk, zeker in wolvengebied.
Een van de varkens wordt telkens weggejaagd door big-mama  die wil ik proberen te schieten. Ik heb te weinig ervaring met varkens om nu goed te zien welk dier vrouwelijk of mannelijk is. Dat is nu de biggen zelfstandig zijn ook niet belangrijk. De grote leider is altijd een vrouwtje, een bagge. Aan haar gedrag is duidelijk te zien dat zij de baas is. Het is vooral belangrijk dat het dier goed vrij staat voor ik schiet, dus geen twee of drie achter elkaar.
Dan lopen er twee wat meer naar links, zou dit mijn kans zijn? Een van de twee draait om, terug naar de groep. Hij staat vrij, ik richt en het schot is eruit. Hij ligt op de plaats! De rotte vliegt weg, de leidzeug als laatste achter hen aan. Het zal niet lang duren voor de groep weer bij elkaar is en ze op een veldje verderop op de camera te zien zijn.
Een kwartier na elkaar hebben we allebei een wild zwijn geschoten! Hoe bijzonder is dat weer!

De woensdag ervoor hadden we vlak na elkaar een bok. Een jachtvriend vraagt later: 'Doen jullie aan synchroon beheer?'

Onze reebokken van woensdagavond. 

Terwijl ik mijn spullen inpak komt onze vriend eraan en kijkt bij het zwijn. Hij roept 'ein Keiler' en ik denk huh? Hoe dan? Het is niet gebruikelijk dat mannetjes bij de rotte blijven maar nu er veel wolven in dit gebied zijn blijven ze langer dan normaal bij de groep.

Ik krijg de breuk van hem en samen tillen we het dier in de wilddrager achter de auto. We rijden door naar Arjan.
Eerst wensen wij elkaar Waidmannsheil en Arjan krijgt ook een breuk van onze vriend.
We leggen de varkens naast elkaar en Arjan blaast het signaal 'Sau tot' op de jachthoorn. Zo bijzonder om dat zo samen te beleven.

Gelukkig hebben wij ook een trekhaak aan onze nieuwe auto en de wilddrager van onze vriend meegenomen. Zo vervoeren we beide zwijnen naar de koelcellen. Omdat het hier ASP gebied is moet alles op 1 centrale plek ontweid worden. Daar is een mooie slachtplaats met koelcellen, stromend water en goed licht.
We wegen de zwijnen leeg, Arjan's varken weegt 41 kilo, die van mij 36 kilo. Ze maken elkaar niet veel.

Nadat we alles goed schoongespoeld hebben gaan we weer terug naar ons vakantieadres.
Dankbaar voor deze prachtige gevarieerde en bijzondere vakantiedag! 

Reh tot 🎶📯

Een paar weken geleden schreef ik een gedicht over mijn belevenissen aan de bosrand tijdens alle uren die ik achter een bok aan zat (zie vorig blog). Ik schrijf bewust 'zat'. Dinsdagochtend in alle vroegte mocht hij vallen. 

Rond 4.45 uur vertrokken we richting jachtveld. Arjan zette mij af bij het begin van het bospad naar 'mijn' plek. Zelf reed hij door naar een volgend gebied zo'n 10 minuten verderop. Met volle bepakking loop ik richting het maïsveld. Het is voor mij echt een gelukje dat het door de nattigheid nog niet zo hoog staat. Zo kan ik het reewild nog steeds goed van afstand zien aankomen. Met mijn warmtebeeld kijk ik vanaf het pad over het veld, niets meer te zien dan twee hazen. Rustig loop ik langs de bosrand naar de plek waar ik wil zitten. 

Vorige week heb ik achter de natuurlijke camouflage van eik, riet en berk een plankje gemaakt van een oud tafeltje. Heel handig om op te zitten en zo kan ik makkelijker wisselen tussen links en rechts dan op een driepootkrukje waar ik normaal op zit. Ik zet de schietstok neer en laad mijn geweer. Terwijl ik nog een klein camouflagenetje ophang, zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. De hazen zitten al vroeg achter elkaar aan denk ik, maar nee... het is reewild! 

Ik laat het netje vallen en leg mijn geweer op de schietstok, zet de richtkijker aan en zoom in. Een geit en een bok lopen achter elkaar aan mijn kant op. De geit is al over het slootje en de bok volgt snel, ik zie duidelijk dat hij mankt met een voorpoot. Hij loopt op ongeveer 90 meter, prima afstand en geen hoge gewassen ervoor. Hij doet nog één stap en het schot is eruit. Hij ligt op de plek. Wat een ontlading! Ik pak mijn telefoon om Arjan op de hoogte te brengen, ik app 'Bok ligt!' het berichtje wordt niet verzonden... Mijn telefoon stond nog op vliegtuigstand van de nacht! 

Arjan was nog maar net uit de auto en hoorde het schot de stille ochtend verbreken. Hij komt na mijn berichtje snel mijn kant op, nadat hij mij Waidmannsheil gewenst heeft, blaast hij met de jachthoorn in het veld het signaal "Reh Tot".

Wat is het toch bijzonder en ook lastig uit te leggen wat er dan allemaal aan emoties door je heen gaat. Melancholie en ook wat droefheid om het nemen van een leven. Blijdschap omdat het goed is, na veel afwegingen en inspanning is het gelukt om de juiste bok voor het afschotplan te selecteren en te schieten.  Ontlading van opgebouwde spanning, van de voorgaande maanden en de paar minuten tot het schot. 

Wat is het ook geweldig om dit gemengde gevoel samen met Arjan te kunnen delen. Iets wat je zo moeilijk kunt uitleggen aan iemand die geen reewildbeheerder is.