Anna en Dé neus.

 

Die neus werkt goed! Super goed!

Gisteravond rond 19.00 uur heb ik een sleepspoor gemaakt met een damhertenvel. Dat doe ik bewust alleen zodat Arjan niet weet hoe het spoor loopt. Ik maak een 'aanschotplaats' door daar het vel heel vaak en stevig over de grond te schuren. Daar vandaan sleep ik het vel rustig en langzaam in een slingerend spoor over het gras. Ik ga dicht langs een struikje en door een modderige plek. Aan het eind van de grasstrook ga ik rechtsaf de wei in. Ik probeer de koeienvlaaien te ontwijken. Bij een wat hogere graspol maak ik een 'wondbed' door weer stevig over het vel te gaan met mijn klompen. Daar vandaan een klein stukje verder sleep ik het vel de bosjes in. 

Vanmorgen, ongeveer 15 uur later, na een koude en vochtige nacht, zetten we Anna op het spoor. 

Bij de aanschotplaats vertrekt ze snel en zeker met haar neus op het spoor. Bij het eerste hoekje is ze het kwijt en loopt het spoortje weer terug. 

Arjan zet ze opnieuw in de goede richting.  

Wat leer je hier veel van als begeleider!

Ze loopt vervolgens keurig het slingerende spoor uit. Tot de hoek van de wei, daar waar ik rechtsaf ging gaat ze nu aarzelend linksaf... zo ben ik terug naar de auto gelopen. Dat moet ik dus niet meer doen, het spoor kruisen op mijn terugweg. 

Anna haar neus is ondertussen de lucht in gegaan, een teken dat ze het spoor kwijt is.

Arjan zet haar er weer terug op. En ze doet het! Neus op de grond en op snelheid de bocht om naar rechts. 

Ze is er weer helemaal zeker van! 

Waar ik het wondbed maakte duikt ze achter de graspol. En niet veel later heeft ze het damhert gevonden. 

Zo mooi om te zien dat ze precies het spoor volgt. Zo prachtig dat ze de zo goed laat zien als ze het spoor kwijt is. Zo leerzaam voor ons om haar te 'leren lezen'!

Coup double!

Zaterdagmiddag zoals gewoonlijk in het jachtseizoen doen we 'een rondje' op de hazen. 

Het is behoorlijk koud, de thermometer in de auto zegt 2 graden. Het voelt als -5 of zo... ik ben heel blij dat ik mijn handschoenen op het laatste moment nog meegenomen heb.

Er liggen maar weinig hazen op de klei, zou het door de koude wind komen? We zien wel veel legers, ligplaatsen van het haas. Maar allemaal leeg. Er zijn er dus wel veel. We besluiten om in de boomgaard te proberen. Heerlijk beschut lopen we tussen de boompjes. We stellen ons op aan de rand. Op de hoek een schutter, 2 paadjes overslaan en dan loopt er een drijver, weer 2 paadjes overslaan, de volgende schutter en zo verder. In de boomgaard moet je goed laten horen als je een haas ziet, én daarbij de richting roepen waar heen hij gaat. Portó links, of portó rechts! Zo kunnen de schutters weten waar een haas vandaan kan komen. Ik loop als buitenste schutter net naast de boomgaard mee en hoef de eerste drift alleen op te letten op 'porto links'. Er komen geen hazen mijn kant op. Wel gaat er een haas vanaf de geploegde grond naast mij juist de boomgaard in. Wat een dommerd! Niet veel later hoor ik roepen en schieten... ik denk dattie het niet overleefd heeft. Over de weg naast de boomgaard komen twee dames met een hond mijn kant op gewandeld. Als ze dichterbij komen knik ik mijn geweer en hang het over mijn arm. 'Niet schieten hoor' zegt een van de vrouwen.  Nee hoor mevrouw, natuurlijk niet, daarom heb ik mijn geweer ook gebroken, speciaal voor u. 'Er zijn ook vaak hertjes in de boomgaard he, schieten jullie die ook?' Klopt mevrouw, dat zijn reeën en nee die schieten wij niet hoor. Vandaag zijn we op hazenjacht. 'Oh, die zijn er hier heel veel. Nou succes hoor.' Dank u wel mevrouw, fijne dag!

Aan het eind van de boomgaard schuift de hele linie op. Er wordt een nummer geroepen. 185! Dat is het nummer van de rij waar de laatste uit loopt en waar de achterste schutter nu moet lopen. Die achterste ben ik. Als we even op de terugweg zijn sprinten er een stuk of vijf reeën voorbij. Flink geschrokken van zoveel mensen in 'hun' boomgaard. Nu moet ik letten op 'porto rechts' en niet lang daarna hoor ik deze kreet al. Ik ga snel op 1 knie zitten om onder de boompjes door te kunnen kijken. De schutter links van mij schiet, ik zie dat het haas hagel heeft gekregen. De drijver naast mij roept 'porto rechts'! Ik leg alvast aan, volg het haas en schiet hem in mijn paadje. Hij rent nog even door en blijft dan liggen. Al snel is er een hond bij, het haas is binnen! Wat een mooie samenwerking!

Als we aan het eind van de middag bij de schuur komen, is er even overleg met elkaar. Al snel wordt besloten dat we nog met een paar schutters op de eenden gaan. Dit mag tot een halfuur na zonsondergang. Snel stappen we in de bus. Bij het perceel aangekomen begrijp ik al snel waarom de eenden hier graag komen. Het is nat en ligt vol met aardappels, daar zijn de eenden gek op. We verdelen ons aan de rand van het perceel. Ik heb een plekje niet ver van de weg vandaan. Ik laat mij tussen het riet in de slootkant zakken. Natuurlijke camouflage, mooier kan niet.

Zo'n 20 meter voor mij liggen wat hopen met grond en aardappels. Het is bewolkt dus de schemer valt snel in. De wind staat recht in mijn gezicht, maar eenden vallen vaak tegenwind in dus ik verwacht ze van achter mij. Ik tuur langs de lucht. Dan ineens komen er eenden, heel laag en heel dichtbij. Niet veilig te schieten met de weg erachter. Niet lang erna komen er twee hoog aangevlogen, ze dalen snel, ik leg aan, volg er een en schiet... plof! Als een baksteen valt hij op de natte grond. Een volgende groep eenden komt voor mij te hoog over, die zijn voor de buren. Dan komt er een groep van zo'n 10 eenden, ze komen mooi hard aanvliegen. Ik leg aan, kies een eend, schiet, en... er vallen er twee! Coup double! Twee in één schot! Wauw! Dat is toch geweldig! Wat een ervaring! Ik hoor een eend met de vleugels slaan, die leeft dus nog. Ik wil niet dat de eend in de watergang komt, dan gaan ze vaak duiken en zijn ze niet te vinden voor de hond. Het is ook tijd om op te ruimen. Snel loop ik naar mijn buurjager met hond, ik maak genoeg geluid zodat hij weet dat ik er aan kom. Hij stuurt zijn hond naar de plek waar de eenden vielen en we krijgen ze alle drie binnen! Geweldig! Wat een samenwerking!

Het was koud. Het was bijzonder. Het was goed!