Die neus werkt goed! Super goed!
Gisteravond rond 19.00 uur heb ik een sleepspoor gemaakt met een damhertenvel. Dat doe ik bewust alleen zodat Arjan niet weet hoe het spoor loopt. Ik maak een 'aanschotplaats' door daar het vel heel vaak en stevig over de grond te schuren. Daar vandaan sleep ik het vel rustig en langzaam in een slingerend spoor over het gras. Ik ga dicht langs een struikje en door een modderige plek. Aan het eind van de grasstrook ga ik rechtsaf de wei in. Ik probeer de koeienvlaaien te ontwijken. Bij een wat hogere graspol maak ik een 'wondbed' door weer stevig over het vel te gaan met mijn klompen. Daar vandaan een klein stukje verder sleep ik het vel de bosjes in.
Vanmorgen, ongeveer 15 uur later, na een koude en vochtige nacht, zetten we Anna op het spoor.
Bij de aanschotplaats vertrekt ze snel en zeker met haar neus op het spoor. Bij het eerste hoekje is ze het kwijt en loopt het spoortje weer terug.
Arjan zet ze opnieuw in de goede richting.
Wat leer je hier veel van als begeleider!
Ze loopt vervolgens keurig het slingerende spoor uit. Tot de hoek van de wei, daar waar ik rechtsaf ging gaat ze nu aarzelend linksaf... zo ben ik terug naar de auto gelopen. Dat moet ik dus niet meer doen, het spoor kruisen op mijn terugweg.
Anna haar neus is ondertussen de lucht in gegaan, een teken dat ze het spoor kwijt is.
Arjan zet haar er weer terug op. En ze doet het! Neus op de grond en op snelheid de bocht om naar rechts.
Ze is er weer helemaal zeker van!
Waar ik het wondbed maakte duikt ze achter de graspol. En niet veel later heeft ze het damhert gevonden.
Zo mooi om te zien dat ze precies het spoor volgt. Zo prachtig dat ze de zo goed laat zien als ze het spoor kwijt is. Zo leerzaam voor ons om haar te 'leren lezen'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb je vragen? Stel ze gerust!