Even voor een eend kijken...

 "Tegen 17.00 uur ga ik nog even voor een eend kijken aan de zeedijk. Als je zin/tijd hebt? Je kan ook samen komen hoor als Jantine zin heeft. Het is maar proberen en hopen dat er iets in de buurt komt."
Dit appje van een jager uit ons dorp stuurde Arjan naar mij door terwijl ik aan het werk was op school. Ja! Natuurlijk heb ik daar zin in! 

Mevrouw... zit u nu alweer met uw man te appen? zegt één van de studenten lachend. 
Ja deze keer heb je gelijk! We worden uitgenodigd om vanavond mee te gaan om een eend te schieten. 
Schiet u eenden? 
Ja soms wel. 
Wat doet u dan met zo'n dier? 
Lekker opeten. 

Hmm... brr... jakkes... echt waar? 
Ja echt waar. 
En u slacht die dan ook zelf? 
Ja dat hoort er ook helemaal bij. Het is een prachtig stukje vlees. Ik eet het liever dan iets uit plastic van de supermarkt. Dat is ook een stukje dier hè wat je dan eet. 
Ja maar dat zie ik dan niet. Maar schiet u ook wel eens ganzen? 
Ja die ook. 
Nou, Nijlganzen, die mag u allemaal schieten van mij, wat zijn dat vervelende beesten zeg!
Nou nou, allemaal is ook weer zo wat, maar dat er iets aan beheer van deze dieren gedaan moet worden ben ik helemaal met je eens hoor. Maar eh.. nu weer snel aan je werk he! Als je nog meer wil weten moet je mijn blog maar lezen 😉 

Ze weten wel hoe ze deze docent aan de praat kunnen houden...

Als ik thuis kom uit mijn werk drink ik nog even een bakje koffie met Arjan en daarna gaan we ons omkleden. Het is koud buiten en er valt af en toe een spetter. De wind is ook flink aangewakkerd, prima eendenweer! 

Bij de afgesproken plaats aangekomen zien we dat de zon al prachtig aan het zakken is. Wat is het toch mooi om zo aan de randen van de dag buiten te zijn. Het is nog even wachten tot het gaat schemeren. 

We stappen uit en de hond van de jachthouder komt ons begroeten. We maken een praatje met elkaar en bespreken wat we gaan doen. 

Het perceel waar we straks aan de rand gaan staan ligt vol plassen. Er hebben aardappelen gestaan en er liggen nog wat potertjes, eenden zijn daar gek op! Zeker nu ze wat langer liggen en al wat zacht zijn geworden. 

We stellen ons op aan de rand van het perceel met ons gezicht richting de dijk, zo'n 50 meter uit elkaar. Achter de dijk ligt het water van de Oosterschelde en de Krammer. Daar verblijven de eenden vaak overdag, als het wat gaat schemeren komen ze eten op het land. Goed opletten nu, de zon gaat achter ons helemaal onder en rechts voor ons komt de maan op. Ruim 500 metet achter ons vertrekt een grote groep Canadaganzen. Ze vliegen rechts van ons buiten schot, richting de schorren en het water. 

Er vliegen ook wat nijlganzen mee, net tussen mij en de andere jager door, hij kan er één van schieten. Zijn hond haalt de nijlgans snel op. De groep ganzen kiest snel hoogte en voor mij zijn ze daardoor al te ver om nog een schot te kunnen geven.

Ik tuur over de rand van de dijk, komt daar wat? Slecht te zien in de schemer. Oh nee, het is een wiek van een van de vele windmolens. 

En dan komt er ineens een stipje op mij af, een eend, en nog één. Ik leg aan en ik schiet er een heel eind achter. Wow! Wat gaan die snel, ze komen maar net over de kruin van de dijk en zijn daarom heel snel dichtbij. Een 2e schot had ik achter mij kunnen geven maar ik kon niet zo snel draaien in de vette Zeeuwse klei. Balen. Als ik nog een kans krijg moet ik heel snel reageren en voorlangs proberen mis te schieten. Op die manier vliegt de eend als het ware de wolk van hagel in. 

Het is weer rustig. Een late kieviet duikelt door de lucht en een groepje scholeksters is achter mij in een plas op zoek naar lekkere hapjes. 

Wat is het toch genieten zo! 

Ik kijk achter mij naar de mooie oerhollandse lucht en terwijl ik zo wat mijmer komt et nog een groepje eenden over, ik ben te laat om goed te kunnen schieten... tja. 

Een half uur na zonsondergang is het einde jacht. We lopen op ons gemakje naar de auto, de nijlgans krijgen we mee naar huis. Eigenlijk is het een grote eendensoort, het vlees ervan is dan ook een heerlijke delicatesse! 

Zo zijn we toch weer even heerlijk buiten geweest en ik heb ook weer geleerd hoe lastig het kan zijn om wat eendjes voor de pot te schieten. Oogsten uit de natuur is niet zo makkelijk als het lijkt. 

De volgende dag op school heb ik dezelfde student in de klas. 

"Mevrouw? Nog wat geschoten? 

Ja, mis geschoten. Maar mijn collega jager had een Nijlgans.

Dat is dan toch weer eentje minder." 

Fazant.

Na 14 dagen flink ziek te zijn geweest heb ik deze week weer 2 halve dagen kunnen werken. Fijn dat het nu toetsweek was op school en dat ik zo rustig kon opbouwen. 

Ik merk wel dat ik flink wat aan energie en conditie heb ingeleverd dus maar veel vitamientjes eten en op tijd naar bed. 

Goed voor jezelf zorgen betekent ook leuke dingen doen en dat doen we in het jachtseizoen altijd op zaterdagmiddag. 

Vanaf een uur of 12 wordt Lien, onze Grote Munsterlander al wat ongeduldig. Alsof ze heel goed weet dat het weer zaterdagmiddag is! Na een lekker broodje en een goed glas sinasappelsap ga ik mijn spullen eens bij elkaar zoeken. Ik kleed mij om in jachttenue en kies voor mijn dikkere jas, er staat namelijk een frisse wind. Vandaag zullen er vooral nog fazantenhanen geschoten worden daarom kies ik voor hagel nummer 5. Dat nummer geeft de grootte van de hagelkorrel aan. Hoe hoger het nummer hoe kleiner de hagelkorrel. Kleinere hagel heeft ook automatisch meer hageltjes per patroon. 

Een winterhaas met dikke vacht schiet ik liever met hagel 3 of 4. Minder korrels maar wel grotere zodat er meer impact op het dier is. 

Met hagel 5 wat ik nu gekozen heb zou ik eventueel ook een haas kunnen schieten als de jachthouder vanmiddag besluit om toch al op de hazen te gaan. De hazen hebben nu hun dikke warme jas nog niet aan. 

De beslissing van wel of geen hazen schieten  hangt nauw samen met wat er nog op het land staat. Is er nog veel groen, zoals suikerbieten, groenbemester, enz. dan gaan we daar eerst voor de fazanten door. Een fazant vliegt op, een haas rent weg. Hazen schieten we daarom niet in het groen maar vooral op de geploegde klei, zo kun je de hele haas zien en een goed en zeker schot geven. Weidelijk zoals we dat in jagerslatijn noemen. Vandaar dat wij pas later in het jaar met de hazen beginnen. 

Selfie met een van de honden
achter in het busje. 

Iets voor half twee zijn we bij de schuur van de jachthouder. Langzaam druppelen de jagers en drijvers binnen. Er worden nog laarzen aangetrokken en regenjassen gepakt. Zou het nodig zijn? Handen worden geschud, het is weer een mooie grote groep vanmiddag. Alle drijvers, de helft van de schutters en wat honden stappen zoveel mogelijk in de achterbak van het busje. Daar zijn voor deze gelegenheden bankjes ingezet. Vele makke schapen.... In de cabine zitten ook nog wat schutters en honden. Een volle bak zo! 

Drijvers in de linie, schutters aan de flanken 

Bij het eerste blokje rollen we allemaal met goede zin het busje uit. We wachten nog even op wat wandelaars die langs de dijk onze kant op komen. Een kort praatje en ze wensen ons een fijne jacht. Mooi die reactie, zo positief kan het ook! De schutters stellen zich op aan de flanken van het perceel. De drijvers en honden lopen op linie door het veld bieten, zo proberen we de fazanten te vinden en op te stoten. Als een fazantenhaan al vliegend via de flank het perceel verlaat kan hij door een schutter geschoten worden. 

Het eerste blokje gaan er slechts 2 hennen en 1 haan op. De haan kwam wel op een goede afstand bij een schutter langs, maar die vond dat de haan nog onvoldoende op kleur was en dus te jong.  Die mag blijven tot volgend jaar. 

De volgende blok is groenbemester, hier kan ook een vos in zitten. Twee schutters lopen stil en snel met de wind van het veld af richting de kop. Zo kunnen ze een eventuele vos daar arresteren. De schutters aan de flanken zijn ook stil en oplettend.  Deze keer geen vos te zien, ook geen fazanten. Wat we wel zien, een flink aantal hazen, onze Lien probeert een vluchtende haas in te halen... ze weet heel goed dat ze dat niet mag! Alleen aangeschoten mag ze er achteraan om op te halen. Fluiten, roepen... kroketten in d'r oren en niet luisteren!  Pas als ze echt zelf ziet, die haal ik niet in, keert ze om. 

Heerlijk in de buitenlucht!

Op zo'n moment mis je echt de teletac, de halsband waarmee je de hond een piepje kunt laten horen of in het uiterste geval een klein stroomschokje kan geven. Helaas zijn die banden vanaf 1 januari verboden. Wij en onze honden hebben het hele jachtgebeuren daarmee wel geleerd. We hebben Lien zelden een schokje moeten geven, ze weet heel goed dat ze niet te ver moet gaan als ze de band om heeft. Nu dat niet meer mag viert ze af en toe haar eigen feestje....  Er gaat ook een groep van zeven reeën op uit de groenbemester. Prachtig hoe de dieren snel en toch gracieus weg rennen. Twee van de zeven komen met een bochtje terug en staan minuten lang op zo'n 10 meter achter een van de kopgeweren naar ons te kijken. Prachtig hoe nieuwsgierig deze schuwe dieren toch zijn. Als we dichterbij komen vertrekken ze richting de veiligheid van de boomgaard. We doen nog een flinke lap groen en zien veel snippen, patrijzen, vinken en hazen. De fazanten hebben zich goed verstopt. 

Nu eerst maar eens koffie drinken met een heerlijke plak cake. Dat gaat er wel in! De regen laat zich nog niet zien maar fris is het wel. 

We bespreken met elkaar waar de fazanten toch zijn... een leeg rek voor de koffie is nog nooit gebeurd! 

Na een kwartiertje babbelen, grappen maken en ervaringen uitwisselen stappen we vol goede moed weer in. Het volgende perceel geeft ons de eerst haan! Hèhè eindelijk wat wild aan de spijkers. In het busje staat een rek waar balken met spijkers op gemaakt zijn, daar hangen we het wild aan. 

Bij een volgend blok vliegen er weer veel snippen op, wat een prachtig en snelle vogel is het toch. Ze vertrekken pas op het laatste moment vlak naast je en daardoor schrik ik er toch weer telkens van. Ze maken snelle en scherpe hoeken in hun vlucht en maken een haast blatend geluid.

Er wordt een fazantenhaan door één van de schutters geraakt en deze vliegt nog net de dijk over. Twee van de schutters gaan er met een hond heen om te zoeken en de groep gaat verder.

Aan het eind van de volgende blok is er contact met hen, de haan is binnen en ze hebben nog een tweede die opvloog met een lamme poot binnen weten te halen.

Als ze zich weer bij de groep voegen komt er ook nog een jonge vos uit de auto! Als de jachthouder die ziet liggen schieten allerlei emoties op zijn gezicht voorbij. Blij, verbaasd, verrast, opgetogen, trots... prachtig, dat gezicht hadden we moeten filmen. 

De jongens vertellen dat er op weg naar de fazant een vos opging uit de rietkraag, ze hebben samen als in één schot het dier gearresteerd. Deze arrestatie is een prachtig voordeel voor alle hazen, vogels en bodembroeders zoals patrijs, fazant, snip, enz... ook de dorpsgenoten met kippen en kleinvee zullen dankbaar zijn. 

Zo hebben we met elkaar aan het eind van de dag toch een mooi tableau van 9 fazantenhanen en een vos. In de schuur worden de dieren aan de balk gehangen en sluiten wij de laatste drift af met worst, kaas en een borrel. Bij vertrek krijgen we een fazantenhaan mee naar huis. Wat is het toch een prachtig dier, die veren, zo bijzonder mooi geschapen!  Moe maar voldaan gaan we naar huis. Ik heb deze middag geen schot gelost maar bijzonder genoten van de jacht. Weer heerlijk aan mijn conditie gewerkt en rode blosjes op de wangen. Thuis gaan de warme frietjes er wel in en op de bank onder een dekentje ben ik weer snel opgewarmd. Later op de avond voel ik mijn spieren wel hoor... niks meer gewend. 

Ook Lien loopt wat moeilijk, eigen schuld,  moet je maar niet denken dat je een levende haas kunt inhalen.

Na het slachten hebben de borst en poten van de fazant een nachtje in water met azijn gestaan. Dat is goed om het bloed eruit te laten trekken. De borsten en poten afgieten en afdrogen. Ik ben er ook nog maar met de hagelmagneet over gegaan er kwam nog 1 hageltje uit het vlees dus dat was niet voor niets. Al de delen heb ik aan beide kanten gezouten en samen met een klontje roomboter, tijm, rozemarijn en salie gevacumeerd. Ik heb 2 zakken gemaakt, 1 met borsten en 1 met poten.
Daarna gaat het vlees 3 uur in de sousvide bak op 56°. Gelijk uit de sousvide de zakken met vlees afkoelen in ijswater.
Ondertussen heb ik gedroogd eekhoorntjesbrood laten weken in kokend water, minimaal 1 uur. De paddestoelen zeven door keukenpapier, het vocht bewaren. Paddestoelen goed afspoelen om al het zand te verwijderen en fijn snijden.
De fazant in roomboter wat bruin laten worden in de pan en er uit halen. Ze zijn al gaar dus dit hoeft niet lang.
In het braadvocht een ui of sjalot en 2 tenen knoflook op laag vuur bakken.
Het paddestoelen vocht erbij doen en ik heb deze keer wat kip-boulionpoeder erbij gedaan. Een bouillonblokje of gevogelte fond kan ook. Je kunt zelfs bouillon trekken van het fazantenkarkas. Deze keer had ik daar weinig tijd en energie voor.
De paddestoelen en fazant in de pan erbij en de saus wat in laten koken. De fazant af en toe draaien zodat hij gelijkmatig opwarmd.

Eventueel kan er slagroom door de saus als je roomsaus wil. Heerlijk met gebakken krieltjes en stoofpeer.

We hebben ervan genoten!