Reegeitenseizoen 21-22

De avond valt... genieten in het hutje

Reewildbeheer geiten

Het seizoen voor de geiten in de provincie Noord-Brabant is ten einde. Het loopt voor de geiten (vanaf 2 jaar) en kalveren van 1 januari tot en met 31 maart, slechts 3 maanden. Jonge reegeiten, smalreeën genoemd mogen al vanaf 1 september geschoten worden omdat er geen kalveren afhankelijk zijn van deze dieren. 

Opgevouwen aanzitladder past goed in de auto

Een kalf is in mei 2021 geboren, een smalree is een vrouwelijk ree van mei 2020. Vanaf januari zijn de kalveren zelfstandig genoeg en mogen ook de oudere geiten geschoten worden. 

Het is niet makkelijk dit jaar. 
Er is door de lockdowns heel veel onrust in het gebied. Veel mensen, ook naast de paden,  veel loslopende honden, veel onrust waardoor het reewild vaak pas laat uit het bos komt om op de weides te eten. Reewildbeheer mag tot 1 uur na zonsondergang. Vaak is het dan al zo schemerig dat aanspreken ook lastig is. Aanspreken is een term voor zien welk geslacht en welke leeftijd het ree heeft wat je voor je hebt.

In november hebben wij corona gehad en is onze vriend en één van de jachthouders van het reewildgebied overleden. Daardoor zijn we ook een periode niet in het veld geweest. 

Met volle bepakking, een obstakel na de storm

In de wintermaanden is het lang en vroeg donker en is er vaak storm en regen waardoor reewild ook niet vroeg uit de bossen het veld op komt. 

Na zonsondergang zijn de bossen gesloten voor publiek en wordt het er rustiger. Dat uurtje is vaak waar onze kansen liggen.

Verstoring zoals wij dat noemen is er op allerlei manieren. Wandelaars die een kortere weg willen nemen en daardoor dwars over het veld lopen, wielrenners of mountainbikers die al roepend naar elkaar over de smalle paadjes razen, Hector en Bello die van hun baasje wel even over de wei mogen rennen...

Na ongeveer 20 avonden aanzitten kwam voor Arjan wel het toppunt van verstoring... 

De wei is nog leeg, nog geen reewild 

Na zonsondergang stond er al een tijdje een vrouwelijk kalf voor hem, ze moest nog iets dichter bij komen en iets beter dwars gaan staan waardoor een dodelijk schot het beste af te geven is. Ineens spitste zij de oren en sprong weg. Onraad! Met zijn warmtebeeldcamera ziet Arjan twee mensen over het wandelpad komen en ze komen ook nog de wei op waar hij aan de rand zit. Ze zoeken met een zaklamp de bomen af, duidelijk op zoek naar hem...

Arjan zegt vanaf zijn aanzitladder: Goedenavond!

-Goedenavond, marechaussee! Wij kregen een melding dat u hier aan het jagen bent en het jachtseizoen is gesloten. Kom nu naar beneden.

-Dat klopt niet helemaal, het jachtseizoen is wel gesloten maar ik ben niet aan het jagen maar aan het beheren.

-Er is door iemand een melding gedaan via 112, politie heeft ons gevraagd hierheen te gaan. Kom naar beneden en laat uw geweer boven liggen!

-Zal ik mijn geweer dan niet eerst ontladen?

Zo zit Arjan met de aanzitladder tegen een boom.

-Nee, nu direct naar beneden komen. 

En dan zit je wel tegenover twee gewapende personen die getraind zijn op benaderen van vuurwapengevaarlijke personen... tja... dan maar luisteren hoewel het geladen boven op je laddertje laten liggen van een geweer niet echt veilig is.

Beneden aangekomen gaat het gesprek verder.

-U bent hier buiten het jachtseizoen aan het jagen. En jacht mag niet na zonsondergang.

-Dat klopt ten dele, het jachtseizoen is inderdaad gesloten. Maar ik ben hier bezig met reewild beheer, niet met jacht. Als u 5 minuten later was gekomen had ik eindelijk na zo'n 20 avonden succes kunnen hebben. 

Dit is zijn uitzicht vanaf de ladder.

Wat betreft de zonsondergang, de jacht op wilde eend mag, binnen het jachtseizoen, tot een half uur na zonsondergang en het beheer van reewild mag het hele jaar door tot een uur na zonsondergang.

-Ja, daar hebben wij allemaal geen verstand van, wij worden gestuurd na een 112 melding.

Jachtakte en vergunningen worden gecontroleerd en na wat hulp hoe zij deze moeten lezen wordt alles in orde bevonden.

Nu nog uw paspoort meneer. Die ligt in de auto, dan ruim ik eerst wel al mijn spullen op, ik laat niet graag mijn geweer hier achter. Arjan klimt voorzichtig weer de aanzitladder op, ontlaadt zijn geweer en neemt het mee naar beneden, hij vouwt de aanzitladder op en met volle bepakking loopt hij met hen mee naar de auto. Daar wordt zijn paspoort ingezien. Arjan zegt nog, als jullie mijn kenteken gecheckt hadden kon je ook zien dat het aan dit jachtveld gekoppeld zit. De marechaussee kan echter niet in de programma's van de politie dus zij konden dat niet zien. 

Ze hebben deze avond veel geleerd...

Een paar meter verder zit ik in het hutje.
Goed gecamoufleerd he?

En Arjan? Twee avonden later schoot hij eindelijk het kalf op die plek.

Daarna wordt het gebied daar met rust gelaten en gaat hij verder op een andere plaats in het veld. Reeën hebben een territorium van ongeveer 5 tot 15 hectare. Iets verderop heb je al een andere groep reewild staan. Aan de andere kant van het dorp, verder de bossen in zijn het zeker andere. Daar mag nog een smalree geschoten worden. Een jonge reegeit van bijna 2 jaar oud.

Een paar avonden later, samen in 
het hutje aan de wei

Na een paar avonden met veel reewild maar geen kans om te schieten vertrekt Arjan rond 16.00 uur weer van huis. Aanzitladder in de auto, flesje water mee en deet... de muggen prikken al vroeg met het warme weer.

In de eerste maanden van het jaar is hij met het avondeten maar weinig thuis, je moet er wat voor over hebben he!
Ik volg zijn verrichtingen via de app, ik krijg vaak een foto van hem als hij op zijn plek zit en hij houdt mij op de hoogte van alles wat hij ziet.

Zo ook die avond. Vanaf de bank beleef ik mee wat er in het bos gebeurt.
Er loopt een wandelaar buiten de paden die om de paar meter stil staat en met een verrekijker de omgeving bekijkt. Een vogelaar of wildspotter...
Als hij maar geen 112 belt 😉
18.45 uur... nog niks te zien. 'Ga eens in bad' grapt Arjan. Het is namelijk al een paar keer voorgekomen dat hij succes heeft als ik in bad lig.

Het blijft een poosje stil... en dat is goed... rust en aandacht voor je omgeving tijdens de aanzit brengt ook rust in je hoofd. Wachten en genieten!
En dan gaat weer de app... 19.19 uur 'Ik denk dat je met Lien moet komen'
'Ze ligt, maar heb weidwond geschoten.'

Ik spring van de bank, mijn joggingbroek waar ik 's avonds zo lekker in zit kan er prima mee door. Snel mijn jas en schoenen aan. Hond in de auto en gas erop... de lange lijn ligt bij Arjan in de auto net als de sterkte zaklamp die we bij nazoek gebruiken.
Een weidwond betekent dat met het schot het darmpakket is geraakt. Het duurt dan helaas langer voor het ree dood is en nu het donker snel invalt is het belangrijk dat we haar met onze hond Lien benaderen.
Als je zelf zou gaan kijken kan het dier nog op de lopers gaan en op adrenaline ver weg komen. Het is nu al veel te donker om dat te riskeren. Je kunt geen vangschot geven als je de omgeving niet goed kunt zien.
De hond volgt het spoor van het ree vanaf de aanschotplaats en als zij het dier vindt stelt zij het ree. Dat betekent dat de hond het ree, als het nog leeft, op de plaats houdt waar het is zodat de jager een vangschot kan geven of het ree kan afsteken.

Uitzicht vanuit het hutje,
twee reebokken te zien.

Onderweg bel ik met Arjan, hij wacht mij halverwege het bospad op zodat ik met mijn Polootje niet door al te diepe kuilen hoef te rijden. 

Op de afgesproken plek stap ik met Lien over in zijn auto en we rijden naar de aanschotplaats.
Arjan kijkt met de warmtebeeldcamera en denkt het ree te zien liggen. Het is rond 20.00 uur en al helemaal donker. Lien krijgt de lange lijn aan en Arjan loopt met haar naar de aanschotplaats. Als ze lucht in de neus krijgt is ze niet meer te houden, je ziet haar zoekende houding omslaan in zeker weten. Recht op het doel af, ze sprint rechtuit, maakt een bocht en dan weer scherp richting bosrand. En ja! Daar ligt ze, ze is al dood. Zo'n 3 kwartier na het schot hebben we haar binnen. 

Arjan neemt het ree verder mee naar de bosrand waar hij haar voor de helft ontweidt. De darmen er zo goed mogelijk uit, de rest doen we bij de jachthouder. Ondertussen mag Lien in het wondbed snuffelen en wat oplikken als beloning.

We rijden heel rustig weg door het donkere bos. En ineens steekt er iets over, snel, bruin, laag bij de grond. Een boommarter! Wat mooi!
Bij de jachthouder, waar we het ree verder ontdoen van hart en longen, krijgt Lien als beloning voor haar werk de luchtpijp. Ze smult ervan, ze heeft goed haar best gedaan vanavond!

Dankbaar dat we dit werk mogen doen en dat we zo'n fijne hond aan haar hebben. Onze Lien, onze herplaatser, onze domme Belg zoals we haar wel eens noemen. Ze is zó slim, ze werkt zo graag!

Zo zie je maar, reewildbeheer is echt niet makkelijk. Er gaat veel tijd in zitten en het zit niet altijd mee.

Jagers doen meer! Tellingen 2022

Daar ligt een mooie bok in de boomgaard!

25 en 26 maart is de jaarlijkse reewild telling en wij doen weer mee. Het gebied van Wildbeheereenheid Tholen en Sint-Philipsland is opgedeeld in 5 telgebieden. In elk gebied maakt een team van 2 tellers op vrijdagavond, zaterdagochtend en zaterdagavond een ronde in de auto en tellen zo het zichtbare reewild. Naast de tijd en de plaats wordt er op de formulieren aangegeven of er bokken, geiten of kalveren gezien zijn.

Vrijdag was ik pas om 17.00 uur thuis. We slingeren snel het tosti-ijzer aan en stappen mét tosti, telformulier en verrekijkers in de auto. Het gebied wat aan ons is toebedeeld ligt overwegend in het jachtveld waar wij ook mee mogen jagen dus is de weg ons wel bekend.

Als het telgebied begint gaat Arjan langzamer rijden en we speuren de velden af. Reewild houdt van rust en dekking, ze hebben het nodig om te kunnen herkauwen en om snel beschut te zijn bij gevaar. Ze staan dan ook vaak wat verder van de bebouwde kom af en in de buurt van bosjes of in boomgaarden.

Terwijl we zo speurend rondrijden zien we ook heel veel ander moois!

Veel fazantenhanen die zich nu helemaal oppoetsen voor de vrouwtjes en zo mooi fel van kleur zijn. Eenden in de slootjes en hazen in de laatste zonnestralen.

De eerste ree spotten we in een grote boomgaard, langzaam rijden we langs de paadjes en stoppen af en toe als we reewild vermoeden. Ho stop... iets terug rijden, raampje open, door de verrekijker kijken...

De avond valt in de polder...

Oh nee, toch een dikke haas, een pol gras of tak. En dan toch een ree, een geit stellen we allebei vast, geen gewei op de kop, dikke buik en een duidelijk schortje als spiegel. Nu langzaam verder, er zullen er vast meer in de buurt zijn. En ja hoor een paadje verder nog een geit, na een paar lege paadjes zien we twee bokjes bij elkaar.

Wow dat is gaaf! Met de koppen tegen elkaar wordt er een duw en trek spelletje opgevoerd.

Twee bokken waarvan één zeker een zesender en de tweede lijkt kleiner. Ze hebben geen oog voor ons, er wordt flink kracht gemeten. In deze periode begint het bepalen van de rangorde en het bewaken van het territorium. Wie wint mag in dit gebied straks de geiten beslaan. De ander wordt weggejaagd. Een jonge bok wordt soms wel geduld door een plaatsbok.

De geweien haken in elkaar en er wordt getrokken en geduwd... dan sprinten ze ineens achter elkaar aan, in volle vaart onze kant op. Ineens worden wij opgemerkt en hup... met een haakse bocht verdwijnen ze in een ander pad van de boomgaard.

Wat mooi om dit zo door je verrekijker te zien!

Als het schemerig wordt zijn we aan het einde van onze route. Op weg naar huis door de polder zien we ineens iets aan de kant van de weg. Hé wat is dat? We kijken recht in het witte gezicht van een uil die bovenop een haas zit! Prachtig!

Zaterdagochtend gaat de wekker weer vroeg, 8.00 uur zitten we in de auto. Nog snel even langs de buurtsuper voor een warme appelflap en een zakje bolussen als ontbijtje en daar gaan we weer.

Zoek het haas!

Dezelfde route, dezelfde reeën maar toch is de telling anders. Wild is altijd in beweging.

Ook nu zien we naast reeën weer zoveel ander moois! Bergeenden, een Veldleeuwerik en een buizerd heel dichtbij.

Een haas die zich in de flank van de dijk drukt. Zo mooi hoe deze dieren vertrouwen op hun schutkleur.

Ik zie een groene specht tegen een appelboompje en een klucht patrijzen en een groep fazanten in het veld.

De meeste boomgaarden kunnen we goed vanaf de openbare weg bekijken of er loopt een pad door waar we van de fruitteler overheen mogen rijden.

In een paar kleinere boomgaarden kan dat niet, dan parkeren we de auto en controleren lopend op de aanwezigheid van reewild.

hommels in de boomgaard

Mooi om zo tussen de oude bomen met voorzichtige bloesem te lopen. Dozen met hommels staan klaar voor de bestuiving. De

nestkast staat klaar voor de torenvalk die daar straks gaat broeden. Deze zorgt dat spreeuwen en muizen de boomgaard meer met rust laten.

We sluiten de ochtend af met een boerenijsje op een bankje aan de dijk, tussen de schapen.

Wat is het mooi werk om zo samen te doen!

Na de 3e telling worden ze alledrie ingetekend op de kaart in het fauna registratie systeem (frs)

De cijfers geven goed inzicht in de ontwikkelingen van de reewildpopulatie en vormen zo een basis voor het reewildbeheerplan.

Zaterdagavond moe maar voldaan... op naar volgende week... de voorjaars-telling vogels én wildtelling.

Zaterdag 2 april gaat de wekker dus weer vroeg, weer hetzelfde patroon... 7.30 uur de wekker, 8.00 uur bij de spar voor bolussen... het gaat bijna een ritueel worden.

Femmy, Arjan zijn dochter van 10 jaar oud, is net als vorig jaar ook bij. We gaan weer meerkoeten tellen, haha... dat zijn er altijd zoveel!

We zien heel veel moois! We noteren heel veel kraaien, kauwen en eksters. En ook weer heel veel meerkoeten...

Grutto's, kievieten, plevieren, zaagbekken, fazanten, patrijzen, zwanen, wat is er bijzonder veel moois te zien in de schepping!

Meneer Fazant met 1 van zijn vrouwtjes

Er vloog een groene specht vlak naast onze auto weg. Hé, zegt Femmy, die vliegt grappig!

Elke vogelsoort heeft weer ander gedrag en een andere manier van vliegen. Zo herkennen we ook al snel of een zwarte vogel een kraai of een kauw is. Kraaien zijn vaak alleen of met 2 of 3 bij elkaar, ze lopen deftig rechtop en ze vliegen met lange slagen en zweven langer tussen twee slagen door.

Kauwtjes zijn vaak met grotere groepen, zijn wat kleiner, drukker in gedrag en vliegen met snellere vleugelslag.

Femmy houdt ze met gemak uit elkaar.

Mooi om te zien dat de jongedame zoveel oog voor de natuur heeft.

Het was weer genieten! Maar voor nu zijn we even uitgeteld.