Zonder aanzit, toch reewild gezien.

krabsporen van een ree 

Eind mei 20219

Gisteravond hebben we samen een rondje door het bos gedaan. Heerlijk genieten van de rust en de drukte in de natuur.

Eerst halen we een geheugenkaartje uit een camera waar ik vlakbij een jonge bok probeer te bemachtigen. De weg er heen is vol met krabsporen op de rulle bosgrond, ze hebben het druk hier. Een ekster geeft hoog in de bomen flinke schreeuwen, wat een herrie maken die zeg!

Ik steek het kaartje in mijn telefoon en bekijk vlug de foto's, helaas er staan er maar 5 op en géén reeën. We besluiten om de camera in een andere hoek te hangen.

We rijden door het dorp langs de wei waar ik ook aanzit, als de eerste plek verstoord is. We kijken er straks nog wel, nu eerst verder langs de heide het bos in. Het zandpad is mul, gas erop houden maar.

Arjan zit al een tijdje achter een bijzondere bok aan, hij heeft hem een aantal jaar laten lopen en nu hij oud is mag hij geoogst worden. Een volgende generatie mag het territorium dan van hem overnemen.

Het is een oude, dus een slimme, we hebben hem een aantal keer in de nacht op de wildcamera kunnen vastleggen. Dit jaar heeft hij een ongelijk opgezet gewei, nog een extra reden om hem te willen bemachtigen. Als Arjan aanzit, laat hij zich niet zien...

We snoeien vandaag wat takken weg, zo maken we wat banen vrij in het gebied waar hij loopt. Voor betere zicht en schiet mogelijkheden. Ook het pad naar de boom waar het laddertje tegenaan staat maken we wat vrij, als er minder dennenappels en dode takken liggen maak je ook minder lawaai en verstoor je een stuk minder.

Ook hier hangt een camera, Arjan vervangt de batterijen en het kaartje. Ik zie erboven een insect zitten, eerst denk ik dat het er twee aan elkaar zijn. Het dier beweegt en ik zie een legboor de boom in gaan. Het is een houtsluipwesp die haar eitjes in een larve onder de bast van een boom legt. Ik maak wat foto's en start een filmpje, wat geweldig mooi om hier met je neus bovenop te staan!

Zoiets heb ik nog nooit gezien! Wat is de schepping toch bijzonder mooi!

We lopen terug naar het pad, de vogels gaan ondertussen onverstoord door met hun concert.

Voor mijn voeten springt wat weg, een kleine groene kikker. Langs het pad bloeit het roze en witte vingerhoedskruid, deze prachtige maar giftige plant is zeer geliefd door bijen en andere insecten, niet plukken!

Ik zeg tegen Arjan, wat is het toch heerlijk om zo dicht bij de natuur te mogen zijn. Ik zit al heel veel avonden voor mijn eerste bokje, ik geniet elke keer weer, ook al zie ik geen reewild...

We zien een bord aan een boom hangen "Te koop 'Echt iets voor u' " Ja dat klopt, echt iets voor ons... toch eens vragen wat de prijzen, rechten en plichten van een stukje bosgrond hier zijn.

We gaan een stukje terug en kijken daar ook nog of er iets gesnoeid moet worden, tussen de rododendrons is het vennetje bijna droog, tijd voor wat buien. De liksteen met mineralen die we in het najaar wegleggen voor het reewild is bijna op.

Op de terug weg stoppen we even bij de wei, en ja hoor, daar staat een geit naar ons te kijken. Ze draait rustig om en loopt weg.

We stappen heel zachtjes uit en sluipen het paadje op... als we om de hoek kunnen kijken is er niets meer van haar te zien.

Zonder aanzitten, toch reewild gezien.