Ziektewet…
Even op de rem omdat het moet.
Ik leer mijn studenten: Eerst voor jezelf zorgen, dan pas kun je er voor een ander zijn.
Maar ja, net als bij de schilder en de hovenier is het eigen pand er meestal het slechte aan toe.
Dus nu is het echt hoogtijd voor zelfzorg.
Mijn teamleider vroeg, ga je wel lekker het veld in? Of kan dat niet met dit weer?
Daar kwam het gezegde weer boven: Als de wind jaagt, jaagt de jager niet.
Onze oude jachtvriend bezigde dit gezegde nogal eens. Vooral als ik weer eens zonder succes terug kwam uit het bos. Eigenwijs als ik ben, ga ik ook wel eens met regen, sneeuw of harde wind het bos in. Vaak zie je dan niets, of komt het reewild nauwelijks de bosrand uit omdat ze teveel bijgeluiden horen. Alert en schuw als de dieren zijn blijven ze bij dat weer liever in de dekking.
Vandaag jaagt de wind, ik ga toch naar het bos.
Niet gewapend met geweer maar met snoeischaren en een fles warme thee.
Als ik de auto parkeer stap ik rustig uit en zet mijn warmtebeeldcamera aan. Voor ik het bospad inloop kijk ik er even mee rond. Tussen de bomen een warme vlek, ik schuif wat op en ja hoor, een ree! Prachtig toch he, met het blote oog niet te zien. Roerloos staat het dier en wacht tot ik voorbij ben. Ik ben mij gelijk bewust dat je in het bos nooit alleen bent, al zie je zelf niets, je wordt wel bekeken.
Ik kom op het veld waar ik in deze periode mag zitten voor een smalree of geitkalf. Er heeft afgelopen jaar maïs gestaan, en tussen de stoppels is nu gras gezaaid. Dat is heel gunstig! Ook voor het bokkenseizoen richting de zomer.
Het is behoorlijk nat. Natter dan ik had gedacht en ik heb mijn laarzen niet bij me. Even oppassen waar ik loop dan maar.
Langs de bosrand loop ik rustig richting de boom waar ik wil zitten. Er staan hoefjes in overvloed van de reeën die hier vanuit het bos naar het slootje gaan om van de heerlijke kruiden en grassen te snoepen. Eerder heb ik hier een groep van 5 reeën gezien, het was toen al zo donker dat aanspreken niet meer ging. Mannelijk vrouwelijk, leeftijden… ik heb nog geen idee.
Vandaag ga ik een berspad vrijmaken zodat ik in de vroege ochtend of avond makkelijk met de aanzitladder bij de juiste boom kan komen, zonder al te veel lawaai.
Het slootje is behoorlijk breed geworden. Gelukkig heb ik een lange takkenschaar bij me zodat ik over de sloot heen een plekje kan vrijmaken waar ik kan staan.
Het begint te regenen, de wollen hoed die ik op heb slaat al snel dicht van het water en houd mij zo lekker droog en warm.
Ik spring de sloot over en knip een paadje vrij tot aan de boom. Ik ga er met mijn rug tegenaan staan en overzie het veld. Hier en daar moet nog wat weggeknipt worden om vrij zicht te houden tot in de zomer. Nu de sapstroom in de bomen stilstaat is het de beste tijd om te snoeien.
Ik neem even pauze onderaan de boom en drink de thee die ik meegenomen heb.
Heerlijk!
Ik geniet van de rust, de stilte, de natuur om mij heen.
Nu nog rust in mijn hoofd….
Dat heeft vast meer tijd nodig dan een ochtendje in het bos…
![]() |
Bij het weggaan is wel te zien dat ik geweest ben. Maar er blijft nog ruim voldoende staan hoor |